وجه امری (Imperative mood)

بیان عملی به صورت خواهش، تقاضا، پند و اندرز، التماس و دعا، وجه امری نام دارد.

 

برای ساختن وجه امری کافی است از مصدر ساده فعل (مصدر بدون to فعل ) استفاده شود.

مثال:

Do             انجام بده

فعل امر واقعی در دوم شخص مفرد و جمع است.

برای ساختن امر منفی کافی است Don’t را قبل از مصدر ساده به کار ببریم.

مثال:

بیرون نرو            Don't go out 

برای تأکید در شکل امر مثبت، از do در آغاز جمله استفاده می گردد.

مثال:

سعی کن            Do try

چنانچه گفته شد، امر واقعی در دوم شخص است. در سایر اشخاص برای ساختن فعل امر، از فعل let استفاده می گردد. سپس ضمیر مفعولی و بالاخره مصدر بدون to به کار برده می شود.

مثال:

برویم                  Let us go

بروم                   Let me go

منفی حالت فوق، به شکل زیر می باشد:

نروم                   Let me not go

موارد کاربرد وجه امری:

چنانچه قبلاً گفته شد، فعل امر برای بیان منظورهای مختلف از قبیل خواهش و تقاضا، پند و اندرز، التماس و دعا، و بالاخره برای امر واقعی به کار می رود.

خواهش و تقاضا، با افزودن لغت please در اول یا آخر جملۀ امری و یا اضافه کردن shall we، shall I یا will you در آخر جملۀ امری صورت می گیرد.

مثال:

لطفا قدری نمک بده     Pass me some salt, please

برای بیان پند و اندرز.

مثال:

پولت را هدر نده          Don't waste your money

برای بیان التماس و یا دعا.

مثال:

خدایا کمکم کن           Help me, God

برای بیان امر واقعی.

بچه ها ساکت باشید                     Be quiet, boys

فعال باشید                                  Be active

تکالیفتان را به سرعت انجام دهید     Do your homework quickly