کنایه یا Metonymy عبارت است از بیان مفھوم با واسطه ای غیر از مرجع مستقیم آن مفھوم - واسطه ای که از لحاظ معنایی با آن مرتبط باشد.
به عبارت دیگر اگر بجای نام بردن مستقیم از یک چیز، از چیزی که یادآور آن باشد نام ببریم، در واقع از آرایه ادبی استفاده کرده‌ایم که دگرنامی یا کنایه گفته می‌شود. کنایه که استفاده از یک مفهوم ساده و یا ویژگی‌های قابل درک از چیزی به جای یک جمله پیچیده‌تر از آن است از سازوکارهای مهم زبان به‌شمار می‌آید. اگر قرار بود که در مورد هر موضوعی همه چیز و همه جزئیات را بگوییم سخن گفتن سخت می‌گردید. به عنوان مثال در جمله «کاخ سفید دستور حمله به بغداد را صادر کرد»، یک ساختمان خاص برابر با «رئیس دولت» یا هیئت حاکمه ایالات متحده فرض شده است و بنابراین از دگرنامی یا کنایه استفاده شده است.