Polysemy, is the capacity for a sign (e.g., a word, phrase, etc.) or signs to have
multiple related meanings (sememes), i.e., a large semantic field.
با وجود پیشرفت های گسترده و کاربردهای بسیار رایانه و دستگاه های ترجمه ماشینی در کشورهای صنعتی که برگردان متون از زبان های اروپایی به یکدیگر را تا حدودی تسهیل نموده است؛ موضوع ترجمه شفاهی همچنان در ابتدای راه خود قرار دارد و حتی در کشورهای توسعه یافته هم که در زمان برگزاری همایش ها و نشست های بین المللی از مترجمان همزمان استفاده وسیعی به عمل می آید؛ این کار در ردیف دشوارترین وظایف و در عین حال از جمله پردرآمد ترین حرفه ها محسوب می شود.
مترجم در انتهای فرایند ترجمه به ساختاری از زبان مقصد دست می یابد که به آن معادل (equivalent) می گویند. منظور از معادل در واقع همان کلمه، عبارت یا جمله ای در زبان مقصد است که می تواند معنا و مفهوم کلمه، عبارت یا جملۀ مبدأ، یعنی منظور یا پیام گویندۀ زبان مبدأ را برساند.
در این مقاله فرایند ترجمه را به گام های مجزا تقسیم کرده و روشی اصولی برای ترجمه فرا می گیریم.
اما شروع ترجمه به صورت رسمی به حدود سال 240 قبل از میلاد برمی‌گردد. در آن زمان شخصی به نام لیویوس آندریکوس متن «ادیسه» اثر هومر را از یونانی به لاتین برگرداند. در قرن دوم قبل از میلاد نیز ترجمه تورات توسط هفتاد تن از علمای یهودی به منظور رفع نیازهای جامعه یهودی اسکندریه که به زبان لاتین تکلم می‌کردند انجام شد.
معمولآً در ترجمه، ما با دو زبان سر و کار داریم و در نتیجه مقایسه و مقابله دو زبان مطرح می شود. بنابراین، می‌توان گفت که ترجمه شناسی بخشی از زبان شناسی مقابله ای (contrastive linguistics) است.
ترجمه طبیعی واقعی (از نظر مخاطب، زبان و context) را از جنبه‌‌هایی می توان بر حسب مواردی که باید از آنها اجتناب شود، تعریف کرد، تا این‌که چیز‌هایی که باید به آنها پرداخته شود. به سخن دیگر، برای طبیعی جلوه کردن ترجمه، بعضی از لغات و ترکیبات، نباید وارد بافت خاص ترجمه شود، زیرا وجود برخی از ناهنجاری‌هایی که در ترجمه‌‌های موفق هرگز وجود ندارد سبب می شود که خواننده بلافاصله متوجه شود که مترجم، از شناخت مفهوم دور شده است.
در دوره ای که پیتر نیومارک (1981) آن را دوره ما قبل زبانشناسی ترجمه می نامند، بحث درباره ترجمه، حول یک سوال کلی صورت می گرفت و آن این بود که ترجمه باید به روش آزاد انجام شود یا روش لغوی. نظریه پردازی که خود را ملزم به انتخاب این یا آن روش می دید، پاسخ خود را به صورتی تجویزی و با استناد به یکی از چهار عامل فرهنگی، اخلاقی، زبانی و زیبا شناختی (و یا مجموعه ای از این عوامل) بیان می نمود. پاسخ هایی را که با استناد به عوامل فوق داده شده، می توان به طور خلاصه به صورت قضایایی متضاد به شرح زیر بیان کرد:
عامل فرهنگی
الف) ترجمه ابزاری فرهنگی است. متن اصلی را تا آنجا که لازم است باید تغییر داد تا با فرهنگ مقصد سازگاری پیدا کند.
Half-sin= نیم سینوسی
Stiffness module= مدول سختی
Load carrying capacity= ظرفیت باربری
Non-cohesive= غیر چسبنده
Sub-base= زیر اساس
Geosynthetic = ژئوسنتتیک
Geogrid= ژئوگرید
Geotextile= ژئوتکستایل
Pavement Asphalt= روسازی آسفالتی
= Failure شکست
= Stress-Strain تنش-کرنش
Stiffness module= مدول سختی
ترجمه نوعی بازآفرینی [اثراصلی] در زبان جدید است و نه صرفاً بر گردان یک اثر از زبانی به زبان دیگر. از این رو وفاداری به متن منحصر به این نیست که ساختار جمله های داستان بطور کامل از زبان خارجی به زبان فارسی برگردانده شوند.
بعضی از ترجمه های ادبیات داستانی، به حدی از معیارهای مرسوم عدول می کنند که موجب اعتراض خوانندگان می شوند. به نظر می رسد که عده ای از این مترجمان، به تازگی دوره دانشگاهی یا غیردانشگاهی زبان را تمام کرده اند و به دلیل نداشتن تجربه کافی و عدم مشورت با مترجمان ورزیده و مجرب، ترجمه هایی را انجام داده اند که احتمالا چند سال بعد، خودشان هم آنها را قبول نخواهند داشت.
