کنایه یا Metonymy عبارت است از بیان مفھوم با واسطه ای غیر از مرجع مستقیم آن مفھوم - واسطه ای که از لحاظ معنایی با آن مرتبط باشد.
به عبارت دیگر اگر بجای نام بردن مستقیم از یک چیز، از چیزی که یادآور آن باشد نام ببریم، در واقع از آرایه ادبی استفاده کرده‌ایم که دگرنامی یا کنایه گفته می‌شود. کنایه که استفاده از یک مفهوم ساده و یا ویژگی‌های قابل درک از چیزی به جای یک جمله پیچیده‌تر از آن است از سازوکارهای مهم زبان به‌شمار می‌آید. اگر قرار بود که در مورد هر موضوعی همه چیز و همه جزئیات را بگوییم سخن گفتن سخت می‌گردید. به عنوان مثال در جمله «کاخ سفید دستور حمله به بغداد را صادر کرد»، یک ساختمان خاص برابر با «رئیس دولت» یا هیئت حاکمه ایالات متحده فرض شده است و بنابراین از دگرنامی یا کنایه استفاده شده است. یا به عنوان نمونه دیگر، «او با عرق جبین، خرج خود را در می‌آورد»، یعنی «او با کاری که باعث عرق کردن جبینش می‌شود، خرج زندگی خودش را در می‌آورد»
Metonymy is a figure of speech in which a thing or concept is called not by its own name but rather by the name of something associated in meaning with that thing or concept.
For instance, a building which houses the seat of government or the national capital is often used to represent the government of a country, such as "Westminster" (Parliament of the United Kingdom), "Ottawa" (Parliament of Canada), or "Washington" (United States government). Another example is drinking a glass, where glass is used in place of its contents.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.