ضمیر کلمه‌ای دستوری یا گرامری است که جانشین یک اسم یا عبارت اسمی می گردد. ضمایر انواع گوناگونی دارند که مهمترین آنها عبارتند از: ضمایر فاعلی، مفعولی، ملکی، انعکاسی، اشاره‌ای، نامعین، نسبی و سؤالی که از این میان ضمایر فاعلی، مفعولی ملکی و انعکاسی جزو ضمایر شخصی به حساب می‌آیند. در این مطلب قصد داریم تا به بررسی ضمایر فاعلی و ضمایر مفعولی بپردازیم.
ضمایر فاعلی (Subjective pronouns)
جمع |
مفرد |
|
| we | I | اول شخص |
| you | you | دوم شخص |
| they | he, she, it |
سوم شخص |
1- همه ضمایر شخصی (فاعلی، مفعولی و...) به استثناء it در مورد انسان به کار گرفته می‌شوند. (they هم می‌تواند به انسان و هم به اشیاء اشاره کند.)
2- ضمیر I همیشه بصورت بزرگ نوشته می‌شود، حتی اگر در وسط یک جمله بکار گرفته شود:
Am I wrong?
ضمایر مفعولی (Objective pronouns)
| فاعل | → | مفعول |
I |
→ |
me |
you |
→ |
you |
he |
→ |
him |
she |
→ |
her |
it |
→ |
it |
we |
→ |
us |
they |
→ |
them |
اگر چه این ضمایر را ضمایر مفعولی می‌نامیم، اما آنها به جز در جای مفعول در هر جای دیگری هم میتوانند مورد استفاده قرار گیرند، مثلاً بعد از فعل یا بعد از یک حرف اضافه:
Our professor was angry with us. (استادمان از دست ما عصبانی بود.)
Give me a call tomorrow. (فردا به من زنگ بزن.)
When he comes in, please tell him I phoned.
(هر وقت آمد، لطفاً به او بگویید که من زنگ زدم.)
I'm older than you. (من از تو بزرگترم.)
'I'm tired.' 'Me too.' (من خسته ام. من هم همینطور.)
هنگامیکه از ضمایر شخصی به همراه and استفاده می نماییم، مؤدبانه‌تر این است که ضمایر I و we را بعد از اسامی و ضمایر دیگر بکار ببریم:
you and I, my mother and I, them and us
همچنین you را باید قبل از اسامی و ضمایر دیگر به کار برد:
you and your husband, you and her
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.